Ndodhitë madhështore nuk janë poe për burre të mëdhenj.
Madhështia e njertut qëndron në atributet e tij të ndershme, moralin fisnik, vendosmërinë e sinqertë, vizionin, çiltërsinë e shpirtit, këmbëngulësinë në vepra dhe ashpërsinë përballë ndodhive me përmasa të mëdha, trishtimeve tmerruese dhe stuhive shkatërruese.
Gjatë gjithë historisë njerëzore do të takosh burra e gra që në errësirë ishin kandita që shkëlqenin, gjatë netëve më të errëta ishin yje ndriçues me të cilën udhëzohen të hamendurit, udhërrëfehen të humburit.
Përmes duarve të tyre udhëhiqen popujt, hapërojnë rrugës së krenarisë me hapa të sigurtë. Para botës qëndrojnë kokëlartë, me ç’rast të tjerëve u dërgojnë rreze drite dhe inspirojnë njerëzimin, gjë që ua ndriçon mendjet dhe kuron të sëmurët.
Kjo rrugë është ndjekur nga Pejgamberë, dijetarë, njerëz të urtë e dëshmorë, pa sakrificat e të cilëve do të ishim të pashpresëdhe nuk do kishim mundësi të orientoheshim në rrugën e lumturisë: as sot e as më vonë.
Këta njerëz kaq të lavdishëm u gjenden pranë nevojtarëve në vështirësitë me të cilat përballen dhe gjithmonë zgjasin duart e tyre për t'i shpëtuar ata që janë mbytur nga ndërlikimete tepërta.
Autor: Hasan Ejub
Përkthyes: Flori Kola, Alban Kodra
Botues: Furkan
Faqe: 372
